నాలో పిచ్చివాడు;
పిచ్చివాడిలో నేను
మేం జైల్లో; జైలు మాలో
...........................
అతను కలలు జీవిస్తాడు
నేనేమో అతన్లోకి దూరాలని తపిస్తాను
దూరంగా నుంచొని మమ్మల్ని గమనిస్తున్న జైలు
బద్దకంగా ఆవులిస్తుంది
..............................
సంకెల వేయబడి వొక్కో జీవితమే అడుగుపెడుతుంది
నెమ్మదిగా కుదుపుకుని యిముడ్చుకుంటుంది జైలు
పిచ్చివాడెప్పుడూ మాట్లాడడు; మాట్లాడించబడుతాడు
స్వగతంలో జైలు తెరలు తెరలుగా నవ్వుతోంది
నేనలా దిగులుగా కూర్చుండి పోతాను
................................
నిర్బంధ సామూహికతలోంచి వొంటరిగా పిచ్చివాడు
వెలుపలి చెట్టుపై అతన్ని చూసి అరుస్తోన్న కాకి
జైళ్ళు లేని ప్రపంచంలోకి తొంగి చూసే
నన్ను చూసి పిచ్చివాడు వున్నట్టుండి
బిగ్గరగా నవ్వుతాడు
పోరాడే మనిషి కథను కొనసాగిస్తూ నేను
సౌకుమార్యం గాయపడిన చప్పుడు చేస్తూ పిచ్చివాడు
నాగరీకపు గుంభనంలో జైలు
..............................
వలయపు చీకటిలో కవిత్వం కోసం దేవులాడుతూ నేను
ముఖమంతా పూలతోటై గుభాళిస్తూ పిచ్చివాడు
1894 నాటి స్ఫోటకపు మచ్చల్తో జైలు
అసంబద్ధంగా గతంలోకి ప్రవహించే నన్ను చూసి
కాలాన్ని యీడ్చి తంతాడు పిచ్చివాడు
'అరె చల్ రే యార్ -' యిద్దర్నీ బెత్తంతో కొడుతుంది
జైలు
...................................
వున్నట్టుండి తెలిసిపోతుంది నాకు
జైలు వున్నంత దాకా
నేనూ పిచ్చివాడు సజీవిస్తాం
.... వొకానొక జైలు కాలం
పలమనేరు సబ్ జైలు
